Non omnis moriar – co to znaczy?

Największe dzieła i ich twórcy pozostają nieśmiertelni, pomimo upływających stuleci. Jako przykład podać można chociażby pamiętne słowa Horacego: non omnis morial co to znaczy w dosłownym tłumaczeniu? Interpretacji tych słów dokonują uczniowie na lekcjach języka polskiego już od wielu pokoleń, co najlepiej świadczy o nieśmiertelności ich autora.

Definicja znaczenia non omnis moriar

Poznanie prawdziwego znaczenia słów non omnis moriar z pewnością nie przychodzi z trudem tym, którzy znają język łaciński lub też mieli do czynienia z jego podstawami chociażby w trakcie nauki szkolnej. Słowa Horacego stanowią bowiem swoisty kanon, jeśli chodzi o przytaczane zwroty i przykłady wyrażeń. W znacznie gorszej sytuacji znajdują się natomiast ci, którzy nigdy nie mieli okazji spróbować nauczyć się mówić w języku łacińskim. Dla tej grupy osób to, co oznacza non omnis moriar pozostaje wielką tajemnicą.

Autorem tego niezwykle popularnego nawet w dzisiejszych czasach wyrażenia jest rzymski poeta Horacy. W swoim najsłynniejszym wierszu wyraził nadzieję na sławę, która nie umrze wraz z upływem kolejnych lat. I do takich właśnie planów odnoszą się słowa non omnis moriar co to znaczy? W dosłownym tłumaczeniu oznacza to „nie wszystek umrę”. Autor w tych słowach wyraża wiarę w pamięć wielu kolejnych pokoleń, co – jak wiadomo – stało się rzeczywistością.

Znaczenie słowa omnis w łacinie

„Omnis” to słowo, wywodzące się z języka łacińskiego. Dziś język ten przechodzi powoli do przeszłości i przez wielu bywa określany jako martwy, czyli taki, który nie jest już dla nikogo językiem ojczystym. Słowo omnis pozostało jednak w naszym codziennym języku. Wszystko to za sprawą Horacego, czyli rzymskiego poety, który użył tego określenia w jednym ze swoich największych dzieł, zapewniając sobie miejsce w gronie nieśmiertelnych twórców.

Słowo omnis pojawiło się w wyrażeniu non omnis moriar znaczenie całości zostało już wyjaśnione. Jak podaje słownik, słowo omnis jest rzeczownikiem rodzaju nijakiego, oznaczającego dosłownie wszystek, każdy czy cały. W wyrażeniu non omnis moriar tekst ten oznacza nic innego, jak wszystek. Słowo to wyszło już dziś z powszechnie używanego języka. Można go jednak spotkać w utworach stylizowanych na takie, które powstały w dawnych czasach.

Znaczenie słowa moriar w łacinie

Słowo „moriar” również wywodzi się z języka łacińskiego i raczej rzadko można go spotkać w literaturze czy sztuce. O jego wieczną pamięć zadbał jednak Horacy, który pamiętne słowa zawarł w swoim dziele. Według słownika słowo moriar oznacza dosłownie „umrę”. Pisząc non omnis moriar Horacy z pewnością wyrażał nadzieję, że śmierć w sensie fizycznym nie prowadzi w jego przypadku do zapomnienia.

Wprost przeciwnie – był pewien, że jego sława przetrwa wieki i nie zaginie, pomimo zmieniających się pokoleń. Dziś wiadomo, że nie były to tylko mrzonki. Treść sentencji non omnis moria tłumaczenie” nie wszystek umrę” na stałe weszła do języka i przypomina o sobie w chwilach zadumy i refleksji nad przemijaniem.

Kto powiedział non omnis moriar?

Jak już zostało wielokrotnie wspomniane, autorem słów non omnis moriar jest Horacy, jeden z najwybitniejszych literatów rzymskich. Na swoim koncie ma on cały szereg dzieł, spośród których do dnia dzisiejszego przetrwały przede wszystkim pieśni, podejmujące różnorodną tematykę – od miłosnej, przez biesiadną, aż po polityczną. Autor ten wyznawał stoicką zasadę złotego środka, poszukując umiaru we wszystkich aspektach funkcjonowania.

Non omnis moriar to najsłynniejsza sentencja, pochodząca z dzieł tego wybitnego twórcy. Można jednak w nich znaleźć ponadczasowe refleksje nie tylko na temat śmierci i przemijania, ale także i myśli filozoficzne, niezwykle popularne w ówczesnych czasach. W późniejszym okresie Horacy pełnił funkcję wieszcza pryncypatu cesarza Oktawiana Augusta. Jego twórczość miała bardzo duży wpływ na późniejsze piśmiennictwo Starego Kontynentu i odbiła się echem w wielu kolejnych dziełach, których autorzy śmiało nawiązywali do myśli tego wybitnego twórcy.

Non omnis moriar – współczesna interpretacja

Dziś większa część społeczeństwa kojarzy z pewnością słowa non omnis moriar tekst ten jednak pojawił się po raz pierwszy w „Pieśni III”, zatytułowanej „Exegi monumentum”, czyli dosłownie „Wybudowałem pomnik”. W wierszu autor wyraża nadzieje, że jego sława nie przeminie wraz z upływającymi latami, a pamięć po nim trwać będzie przez kolejne stulecia. Jego słowa wywarły tak duże wrażenie, że przez kolejne epoki odnosili się do nich najwybitniejsi twórcy ze świata kultury i sztuki, również i polskiej, jak np. Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki czy Zuzanna Ginczanka.

Również i współcześni młodzi twórcy budują swoje pomniki słowem czy obrazem wg przekonania non omnis moriar. Horacjański motyw przewija się przez kolejne epoki, by święcić tryumfy nawet w dzisiejszej kulturze i sztuce. Sztuka w dalszym ciągu pozostaje bowiem jednym ze skutecznych sposobów uzyskania nieśmiertelności, choć nie jest to łatwe w świecie, w którym została ona sprowadzona z wyżyn na ziemię, a jej wyraz przybiera przeróżne formy i oblicza.

U wielu współczesnych artystów jeśli nie w słowach, to chociażby w czynach przejawia się dążenie do wprowadzenia w życie sentencji non omnis moriar interpretacja wiersza jest wiec w dalszym ciągu aktualna, a słowa „omnis moriar” z pewnością zostaną jeszcze w świadomości kolejnych pokoleń.

Non omnis moriar gdzie występuje

Rozważania o śmierci towarzyszą każdej epoce. W każdej też pojawiają się słowa non omnis moriar interpretacja pozostaje w dalszym ciągu ta sama. Nadzieja na nieśmiertelną sławę i pamięć kolejnych pokoleń jest bowiem wciąż aktualna. Sentencja non omnis moial pojawiła się w wierszu Horacego „Wybudowałem pomnik”.

Na przestrzeni wieków sukcesywnie pojawiały się odniesienia do non omnis moria lalka Prusa, Testament Mój Juliusza Słowackiego i Pieśń XXIV Kochanowskiego to tylko niektóre przykłady z literatury, nawiązujące do słynnej horacjańskiej sentencji. Motyw ten pojawia się również w sztuce. Idealnym przykładem są chociażby obraz Kiedyś byłam Różą 2 autorstwa Marioli Świgulskiej, zatrzymujący niejako życie na płótnie czy też fotografia Piotra Kosińskiego nazwana Umartwianie. Oba dzieła skłaniają do refleksji nad przemijaniem, ukazując to, co nie zawsze jest wieczne, pomimo najszczerszych chęci.